Hulphond Borre

  In welke doos zit het  brokje  “Mijn spelen is leren” is een  uitspraak van Maria Montessori, zo leerde ik op de kweekschool van mijn methodiek docent.  En die uitspraak gaat ook op voor Borre en mij. De afgelopen week werkten we samen hard. We werkten aan de band, oefenden veel maatwerk    Ook ging ik het gedrag van Borre steeds beter “lezen”  Gisterenavond hadden we een heerlijke spelavond met elkaar op het schoolplein. Samen met Zippo en Amy en alle baasjes en hulptroepen kregen we van Ondine van Hond en Kompas een lesje met allerlei leuke oefeningen. Wat speuren, balans, impuls control en vooral heel veel ontspanning en lol. Borre genoot ervan en ik ook. Een speelavond …. maar onder tussen leerden we samen heel veel 😀  En zo groeien we steeds een stukje dichter naar elkaar toe. Heel ontspannen lopen we samen deze weg. Het kost bergen energie maar het levert ook heel veel op. Op de foto’s zie je ook terug hoeveel aandacht Borre al heeft...

De  grote stad. 🤣 Naast trainingen buiten en in huis gaan ook de gewone dingen door, zoals een bezoekje en behandeling in het ziekenhuis. Ik moest naar de locatie aan de andere kant van Haarlem. Dus de  “wandelschoenen” aan en gaan met die banaan. Dat ritje maakte ik samen met Kaiko ontelbare keren. We gingen dan dwars door de stad en kwamen zo bij het Spaarne ziekenhuis locatie Zuid. Voor deze keer bekeek ik de route door de ogen van Borre. Wat is de handigste en veiligste route. En zo kwam ik tot de keus voor de mooie route langs “ons” spaarne. Op het rustige  fietspad en liep hij heel fijn mee. Je zag hem af en toe denken: “wat een drukte hier in  die stad.” Vooral de terrasjes aan het Spaarne waren vreemd.  Dat heb je niet in het rustige Herpen Brabant en Gelderland. Tijdens de behandeling lag hij rustig op zijn kleedje te kluiven en kon goed uitrusten. Op ons gemak liepen we in de middag weer terug en maakte even een tussen stop langs het Spaarne bij de Dr...

  “Flappie” op het strand 🤣 Zoals ik in de vorige blog schreef…een nieuwe hond is weer erg wennen en hard werken. En daar blijf ik bij. Of het nu je eerste, tweede of vijfde is…alle honden hebben hun eigen karakter, hun eigen lichaamstaal en elke keer blijft het wennen. Er waren lastige momenten, maar er waren zeker ook heel mooie momenten. Dat moment dat … Borre in een volle wachtkamer gewoon mijn jas uittrok. ……hij rustig ligt te wachten als ik in gesprek met de artsen ben…  Het moment dat …hij het - rare glazen -  liftje in het ziekenhuis toch instapt, ook al is het wel heel spannend. Dat moment dat….we samen door de winkelstraat lopen. Dat hij ….. heerlijk mee  huppelt als we in het park los lopen oefenen.  Dat we…..pret hadden met leuke spelletjes. Kortom… we sloegen een slag deze weken.. en gaan door!