Hulphond Borre

Zo aan het eind van het jaar kijken we allemaal even terug. Terug op wat dit jaar gebracht heeft.   En ook ik deed dat vandaag. Het was een raar jaar, waarin veel gebeurde terwijl we eigenlijk stil stonden. Het afscheid van mensen die me zeer dierbaar waren.. En helaas vaak met een online uitvaart. De verhuizing van Kaiko naar Houten. Wat heeft dat manneke het goed op zijn pensioen adres. Echt iets om heel dankbaar voor te zijn. Een koninklijke onderscheiding! Lieve vrienden die een feestje organiseerde (binnen alle maatregelen). En natuurlijk niet te vergeten de komst van Borre. Die grote kerel met dat hele kleine hartje. Wat ben ik blij met hem. Het kostte heel veel energie en geduld, maar samen fiksten we het tot waar we nu zijn. Hij is mijn helpende handje, maar geeft me ook veiligheid en steun. En steeds leert hij weer wat bij. En daar tussendoor, veel, heel veel wandelingen. Ik genoot van de natuur en de legde heel wat kilometers af. De sche...

Nog even en dan is het een half jaar geleden dat Borre bij mij kwam wonen. Gearriveerd is één, maar echt geland is een heel ander gevoel.   Gisteren had ik een interview met een journalist van het Haarlems Dagblad . Die vroeg mij: ‘Hoe heb je deze tijd - de overgang van Kaiko naar Borre - ervaren?’ Als ik daar over nadenk kan ik zeggen: het was een heel bijzondere tijd! Op 21 juni  arriveerde Borre hier in Haarlem. Er werd gewerkt aan de band, er werd gewerkt aan opdrachten, aan het buiten lopen en het loslopen. Het was een heel pakket!   Of het aan de hond lag of aan mij, dat laat ik in het midden, maar ik heb deze wissel als heel intensief maar ook heel mooi ervaren.  Misschien was het ook wel de corona tijd die daaraan meegewerkt heeft. Ik had alle tijd om dit alles samen met hem te doen.   Nu na zes maanden merk ik dat Borre geland is!   Gearriveerd en geland… je echt ergens...