Nog even en dan is het een half jaar geleden dat Borre bij mij kwam wonen.
Gearriveerd is één, maar echt geland is een heel ander gevoel.
Gisteren had ik een interview met een journalist van het Haarlems Dagblad .
Die vroeg mij: ‘Hoe heb je deze tijd - de overgang van Kaiko naar Borre - ervaren?’
Als ik daar over nadenk kan ik zeggen: het was een heel bijzondere tijd!
Op 21 juni arriveerde Borre hier in Haarlem.
Er werd gewerkt aan de band, er werd gewerkt aan opdrachten, aan het buiten lopen en het loslopen.
Het was een heel pakket!
Of het aan de hond lag of aan mij, dat laat ik in het midden, maar ik heb deze wissel als heel intensief maar ook heel mooi ervaren.
Misschien was het ook wel de corona tijd die daaraan meegewerkt heeft.
Ik had alle tijd om dit alles samen met hem te doen.
Nu na zes maanden merk ik dat Borre geland is!
Gearriveerd en geland… je echt ergens thuis voelen, kunnen zijn wie je bent, je ware karakter tonen.
Hij is zo heerlijk ontspannen, komt knuffelen en dat werken: ja dat zit wel prima bij deze grote vent.
Ik geniet echt van deze krullenbol!
Bij vlagen mis ik Kaiko wel… het clowntje…
Iedere hond heeft zijn eigen karakter, zijn eigen sterke kanten en minder sterke kanten.
Het is zo’n eerste half jaar vooral investeren en geduld hebben… misschien wel een jaar.
Ik wil daar ook mee zeggen dat een hulphond fantastisch opgeleid is en de match zorgvuldig gemaakt wordt. Maar dan ben je er nog niet!
Het zijn geen robotjes, waarvan je de stekker in het stopcontact stopt, die je programmeert en die dan gewoon doen wat jij wilt.
Heerlijk om na een half jaar te kunnen zeggen :’Wat een bijzondere periode is dit geweest!’ Wat heb ik er van genoten!
En wat geniet ik nog steeds iedere dag.
Van mijn vrijheid omdat Borre zoveel voor me doet maar zeer zeker ook van onze band. Hij zit helemaal in mijn hart.
Ik ben dankbaar voor de begeleiding van Monique die mij zoveel leert en veel steun geeft!
Prachtig!
BeantwoordenVerwijderenMooi duo
BeantwoordenVerwijderen