Hulphond Borre

Zoals ik al in een eerdere blog heb aangegeven, helpt Borre ook met alarm slaan. Hij heeft geleerd om op het commando ALARM zijn neus op de alarmknop te duwen. Sinds een paar weken komt hij ‘s nachts als de beademingsmachine alarmeert ook meteen naar mijn bed.  Hij springt met zijn voorpoten op bed. Als ik het masker weer even goed doe is het probleem opgelost maar Borre vindt dat ik gewoon ECHT wakker moet worden. Ondanks dat ik hem dan wel achter het behang kan plakken, beloon ik hem uitbundig omdat het toch wel handig is als het wel echt nodig zou zijn.   Blijkbaar sliep ik die bewuste nacht gewoon door, ondanks zijn toch wel duidelijke actie om mij wakker te maken. Ik had wel even willen zien wat er allemaal door dat  hoofd heen is gegaan op dat moment. Maar vertrouwen deed hij het duidelijk niet! Op eigen initiatief heeft hij de knop - waarmee we hulp van buitenaf kunnen oproepen - ingeduwd  🤣   Gelukkig is het een alarm met geluid en kon ik het heel snel ...

Het was gisteren precies een jaar geleden dat het gastgezin - Liesbeth Huvers en haar gezinsleden - afscheid  namen van hun Borre. Het kleine dotje wol groeide uit  tot een slimme reuzenkrullenbol. Met veel liefde, geduld en ongetwijfeld af en toe ook de neiging om hem achter het behang te plakken werd hij voorbereid op de opleiding tot hulphond. En toen was het moment daar dat ze afscheid namen en hij door de trainer van hulphond werd opgehaald. Een moment met een lach van voldoening, maar ook een traan! Want wat is het lastig om afscheid te nemen van zo’n hondje waar je heel veel van bent gaan houden. Borre ging terug naar Herpen waar hij de rest van zijn opleiding heeft volbracht en de basis leerde wat hij hier moest doen. Steeds weer ben ik dankbaar voor de gastgezinnen die vrijwillig hun tijd en energie steken in de opleiding. Ik ben mij heel goed bewust dat ik een pup niet zelf zou kunnen opleiden.   Dat is ook de reden waarom ik bewust gekozen heb voor een Hul...