Doorgaan naar hoofdcontent

Pensionaris Kaiko

Hoe gaat het nu met Kaiko? Dat is een vraag die mensen regelmatig stellen.

Met hem gaat het prima. Hij is blij met zijn nieuwe plekje.

Hij is laatst weer een weekendje  hier geweest. Privé omstandigheden bij zijn nieuwe baasjes maakte dat dit even nodig was.

Toen hij binnen kwam dacht ik…wat een mini hondje.. Zo snel ben ik dus gewend aan die grote Borre. 

De pootjes van Kaiko waren niets meer in vergelijking tot die lompe poten van Borre.. 


Samen  hebben ze heerlijk gespeeld en het ging prima.

Als ik Borre vroeg iets te doen dan liet Kaiko het kaas niet van zijn brood eten en was er als de kippen bij om ook te helpen.









Hij heeft bij een vriendin van mij geslapen om mijn energie nog iets op pijl te houden en dat was goed., ik vrees dat ik ‘s nachts anders echt  uit bed gerukt  zou zijn door die twee 🤣 

Na het weekend ging hij weer  huppelend met Ries mee. Geweldig mooi om te zien. 

Mijnheer loopt tegenwoordig niet … maar wordt Koninklijk rondgereden in de fietskar..



(Zou hij toch nog wat jaloers zijn dat hij geen lintje kreeg in April..)

Kortom: pensionaris Kaiko wordt als een vorst verzorgd en gedraagt zich als de Koning  van Lombardijen.

Een betere plek kan ik niet bedenken! 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Met rust, geduld en liefde

Met rust, geduld en liefde bereik je heel erg veel.  Dat leerde ik al op de KLOS, de opleiding tot kleuterleidster. Dat heb ik ook geleerd met mijn honden. Als je met rust, geduld en liefde het probleem benadert dan komt het meestal wel goed. En soms ervaar    je - als je ergens al een tijdje mee aan het stoeien bent - is opeens een overwinning.   Vandaag was daar ook zo’n voorbeeld van! Zoals ik al eens eerder aan heb gegeven in mijn blogs vindt krullenbol de trimmer helemaal niets. Het lijkt zo’n stoere bink, maar in feite is het een heel gevoelig hondje. De eerste keer bij de trimmer was hij echt een draak. Maar met liefde en geduld kwam hij er toch elke keer wel weer netjes vandaan.   De laatste keer - ruim twee maanden geleden -    was het ook een bevalling voor de trimmer: hij stond niet stil, hij was ongedurig en hij had er duidelijk geen zin in.   Vandaag was het ook weer tijd voor een beurtje. En toen ik naar de trimmer toeliep merkte ik ...

Schooieren

Tijdens de opleiding heeft Borre veel geleerd. Hij heeft geleerd om allerlei taken voor mij te doen maar heeft ook om zich gewoon netjes te gedragen. Mijn gedachten gaan terug naar de eerste training hier thuis vorig jaar mei. De hondenchauffeur had krullenbol gebracht en hij liep wat rond om de boel te verkennen. Een nieuwe omgeving, andere luchtjes, een nieuw mens, het was best wel spannend. Niet alleen voor hem was het spannend maar net zo voor mij! Met een kopje thee gingen we rustig zitten, en daar kwam een koekje bij. In een split second had meneer de koek van  het tafeltje gejat.. Maar zo snel als krullenbol het koekje jatte…  was Monique - de trainster-  nog  sneller om het koekje uit zijn bek te pakken🤣 Het koekje werd als oefenmateriaal gebruikt en zo leerde wij hem het schooieren af.  Ja en dan komt opeens deze actie van stichting Hulphond…. SCHOOIEREN MAG… En dat laat hij krullenbol zich geen tweede keer zeggen. Er is alleen één  groot verschil...

Gearriveerd en nu ook echt geland!

Nog even en dan is het een half jaar geleden dat Borre bij mij kwam wonen. Gearriveerd is één, maar echt geland is een heel ander gevoel.   Gisteren had ik een interview met een journalist van het Haarlems Dagblad . Die vroeg mij: ‘Hoe heb je deze tijd - de overgang van Kaiko naar Borre - ervaren?’ Als ik daar over nadenk kan ik zeggen: het was een heel bijzondere tijd! Op 21 juni  arriveerde Borre hier in Haarlem. Er werd gewerkt aan de band, er werd gewerkt aan opdrachten, aan het buiten lopen en het loslopen. Het was een heel pakket!   Of het aan de hond lag of aan mij, dat laat ik in het midden, maar ik heb deze wissel als heel intensief maar ook heel mooi ervaren.  Misschien was het ook wel de corona tijd die daaraan meegewerkt heeft. Ik had alle tijd om dit alles samen met hem te doen.   Nu na zes maanden merk ik dat Borre geland is!   Gearriveerd en geland… je echt ergens...