Doorgaan naar hoofdcontent

Regelmatig wordt er gevraagd hoe het voor een Hulphond is om vanuit het gastgezin naar de kennel te gaan

Gisteren hadden we het voorrecht om feestelijk bezoek te hebben  - namelijk Fay - de hondenverzorger van Borre. Ze liep een dagje met trainster Monique mee om te kijken hoe de honden in de prakrijk werken.

En feest was het voor de grote kerel om haar terug te zien, de kamer was te klein toen ze binnen stapte.

Borre wist van gekkigheid niet wat hij moest doen.

Voor mij was het zo’n bevestiging hoe liefdevol de honden in de kennel worden verzorgd.

Als mensen mij vragen of het moeilijk is voor de hond, dan zeg ik ook altijd: het is weer wennen voor ze, maar overal worden ze goed - en op dezelfde manier -  verzorgd.

Daarom kunnen ze meestal snel schakelen.

Ja, dat schakelen doen ze, maar ze vergeten degene die ook een belangrijke rol op de weg naar hulphond waren niet!

Er werd uitgebreid geknuffeld.

Ik ging maar even naar de keuken om thee te maken. 

Voor ik het wist stond hij weer naast me en trok meteen de la open om de theeglazen te kunnen pakken.

Voor mij was het bijzonder om te zien hoe hij zo enthousiast op haar reageerde, maar het was net zo bijzonder voor haar om te zien dat hij meteen ook weer voor mij aan het werk ging.

Ik kreeg door haar verhalen een goed beeld over hoe Borre in de kennel was. En uit alles sprak de warmte en de liefde van de verzorgers voor de honden.

Zo vertelde ze hoe ze ‘s avonds nog even langs de  benches liepen en er nog even een dekentje over de bench heen gedrapeerd werd als ze zagen dat een hond net wat extra bescherming nodig had of dat de iglo neergezet werd.



Hoe de honden samen lagen te slapen terwijl zij in de kennel de verslagen aan het maken waren. Hoe ze lekker samen naar buiten gingen. En hoeveel plezier   ze dan samen hadden.

 Fay kamde nog even Borre’s poten voor mij en gaf mij nog wat adviezen over hoe zij dat altijd hebben gedaan.

We maakten nog even een mooie wandeling voor Monique en Fay weer naar Brabant vertrokken.

Een ogenschijnlijk gewoon bezoekje, maar zo kostbaar!

En krullenbol, die lag in de avond diep te slapen in zijn hondengrot en droomde van deze mooie dag.

 


 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Met rust, geduld en liefde

Met rust, geduld en liefde bereik je heel erg veel.  Dat leerde ik al op de KLOS, de opleiding tot kleuterleidster. Dat heb ik ook geleerd met mijn honden. Als je met rust, geduld en liefde het probleem benadert dan komt het meestal wel goed. En soms ervaar    je - als je ergens al een tijdje mee aan het stoeien bent - is opeens een overwinning.   Vandaag was daar ook zo’n voorbeeld van! Zoals ik al eens eerder aan heb gegeven in mijn blogs vindt krullenbol de trimmer helemaal niets. Het lijkt zo’n stoere bink, maar in feite is het een heel gevoelig hondje. De eerste keer bij de trimmer was hij echt een draak. Maar met liefde en geduld kwam hij er toch elke keer wel weer netjes vandaan.   De laatste keer - ruim twee maanden geleden -    was het ook een bevalling voor de trimmer: hij stond niet stil, hij was ongedurig en hij had er duidelijk geen zin in.   Vandaag was het ook weer tijd voor een beurtje. En toen ik naar de trimmer toeliep merkte ik ...
Een reactie posten
Lees meer

Schooieren

Tijdens de opleiding heeft Borre veel geleerd. Hij heeft geleerd om allerlei taken voor mij te doen maar heeft ook om zich gewoon netjes te gedragen. Mijn gedachten gaan terug naar de eerste training hier thuis vorig jaar mei. De hondenchauffeur had krullenbol gebracht en hij liep wat rond om de boel te verkennen. Een nieuwe omgeving, andere luchtjes, een nieuw mens, het was best wel spannend. Niet alleen voor hem was het spannend maar net zo voor mij! Met een kopje thee gingen we rustig zitten, en daar kwam een koekje bij. In een split second had meneer de koek van  het tafeltje gejat.. Maar zo snel als krullenbol het koekje jatte…  was Monique - de trainster-  nog  sneller om het koekje uit zijn bek te pakken🤣 Het koekje werd als oefenmateriaal gebruikt en zo leerde wij hem het schooieren af.  Ja en dan komt opeens deze actie van stichting Hulphond…. SCHOOIEREN MAG… En dat laat hij krullenbol zich geen tweede keer zeggen. Er is alleen één  groot verschil...
Een reactie posten
Lees meer

Gearriveerd en nu ook echt geland!

Nog even en dan is het een half jaar geleden dat Borre bij mij kwam wonen. Gearriveerd is één, maar echt geland is een heel ander gevoel.   Gisteren had ik een interview met een journalist van het Haarlems Dagblad . Die vroeg mij: ‘Hoe heb je deze tijd - de overgang van Kaiko naar Borre - ervaren?’ Als ik daar over nadenk kan ik zeggen: het was een heel bijzondere tijd! Op 21 juni  arriveerde Borre hier in Haarlem. Er werd gewerkt aan de band, er werd gewerkt aan opdrachten, aan het buiten lopen en het loslopen. Het was een heel pakket!   Of het aan de hond lag of aan mij, dat laat ik in het midden, maar ik heb deze wissel als heel intensief maar ook heel mooi ervaren.  Misschien was het ook wel de corona tijd die daaraan meegewerkt heeft. Ik had alle tijd om dit alles samen met hem te doen.   Nu na zes maanden merk ik dat Borre geland is!   Gearriveerd en geland… je echt ergens...
2 reacties
Lees meer