Doorgaan naar hoofdcontent

Daar waar het verleden en heden elkaar ontmoeten



De afgelopen week mocht ik een weekje vertoeven op de mooie Veluwe.
In een aangepaste B&B: een heerlijk aangepast huisje - één met een schitterend verhaal erachter qua opzet - was de uitvalsbasis voor veel, heel veel mooie wandelingen.
Wandelingen met een verhaal!
Zo begonnen we met de jaarlijkse wandeling: de Walk4veterans.



Het moment om even om stil te staan bij allen die hebben gediend voor onze vrijheid op wat voor manier dan ook en die nu de gevolgen ervaren vanuit hun werk in het verleden.
Blauw, groen.. allemaal even dienstbaar.
Er is al wandelend ruim € 32.000 opgehaald.
Dit bedrag wordt besteed aan de opleiding van een hulphond voor een PTSS-er.

En na deze wandeling ging de week verder:
Een wandeling richting Boshuis Drie, daar waar we ooit als kind met onze ouders reden, op de brommer ( die Berini’s 😆)
Een fantastisch mooi kunstwerk gemaakt van een boom,
Met een oplaadpunt voor de fietsen :-) …gewoon midden in het bos.


Een stilte wandeling langs het klooster, met een viering gebaseerd op het gedachtengoed van Henry  Nouwen. Wat heeft deze man toch enorm veel goeds aan gedachtes achtergelaten


Maar ook een ontmoeting voor Borre met een recenter verleden!

We ontmoetten degene die het maatwerk heeft getraind, vlak voor hij bij mij kwam.

Vier poten van de vloer …Een zeer enthousiaste ontmoeting. 
Geweldig dat ook zijn verleden zo doorloopt in het heden.


En niet te vergeten de momenten met de vrienden - vriendschap van bijna 60 jaar: mijn schoolvriendinnetje van de lagere school!


Zomaar een greep uit vele mooie momenten.

Zo kan ik dankbaar terugkijken op een geweldige week. Bijna 150 km in de 🐾 en op de teller.


De stilte, de vriendelijkheid van de dorpen, de behulpzaamheid van een lasbedrijf dat mijn stoel repareerde toen hij kapot was.


Opnieuw prachtige herinneringen gemaakt en die nemen ze ons niet meer af.


En dit alles kan door de hulp van Borre




 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Met rust, geduld en liefde

Met rust, geduld en liefde bereik je heel erg veel.  Dat leerde ik al op de KLOS, de opleiding tot kleuterleidster. Dat heb ik ook geleerd met mijn honden. Als je met rust, geduld en liefde het probleem benadert dan komt het meestal wel goed. En soms ervaar    je - als je ergens al een tijdje mee aan het stoeien bent - is opeens een overwinning.   Vandaag was daar ook zo’n voorbeeld van! Zoals ik al eens eerder aan heb gegeven in mijn blogs vindt krullenbol de trimmer helemaal niets. Het lijkt zo’n stoere bink, maar in feite is het een heel gevoelig hondje. De eerste keer bij de trimmer was hij echt een draak. Maar met liefde en geduld kwam hij er toch elke keer wel weer netjes vandaan.   De laatste keer - ruim twee maanden geleden -    was het ook een bevalling voor de trimmer: hij stond niet stil, hij was ongedurig en hij had er duidelijk geen zin in.   Vandaag was het ook weer tijd voor een beurtje. En toen ik naar de trimmer toeliep merkte ik ...

Schooieren

Tijdens de opleiding heeft Borre veel geleerd. Hij heeft geleerd om allerlei taken voor mij te doen maar heeft ook om zich gewoon netjes te gedragen. Mijn gedachten gaan terug naar de eerste training hier thuis vorig jaar mei. De hondenchauffeur had krullenbol gebracht en hij liep wat rond om de boel te verkennen. Een nieuwe omgeving, andere luchtjes, een nieuw mens, het was best wel spannend. Niet alleen voor hem was het spannend maar net zo voor mij! Met een kopje thee gingen we rustig zitten, en daar kwam een koekje bij. In een split second had meneer de koek van  het tafeltje gejat.. Maar zo snel als krullenbol het koekje jatte…  was Monique - de trainster-  nog  sneller om het koekje uit zijn bek te pakken🤣 Het koekje werd als oefenmateriaal gebruikt en zo leerde wij hem het schooieren af.  Ja en dan komt opeens deze actie van stichting Hulphond…. SCHOOIEREN MAG… En dat laat hij krullenbol zich geen tweede keer zeggen. Er is alleen één  groot verschil...

Gearriveerd en nu ook echt geland!

Nog even en dan is het een half jaar geleden dat Borre bij mij kwam wonen. Gearriveerd is één, maar echt geland is een heel ander gevoel.   Gisteren had ik een interview met een journalist van het Haarlems Dagblad . Die vroeg mij: ‘Hoe heb je deze tijd - de overgang van Kaiko naar Borre - ervaren?’ Als ik daar over nadenk kan ik zeggen: het was een heel bijzondere tijd! Op 21 juni  arriveerde Borre hier in Haarlem. Er werd gewerkt aan de band, er werd gewerkt aan opdrachten, aan het buiten lopen en het loslopen. Het was een heel pakket!   Of het aan de hond lag of aan mij, dat laat ik in het midden, maar ik heb deze wissel als heel intensief maar ook heel mooi ervaren.  Misschien was het ook wel de corona tijd die daaraan meegewerkt heeft. Ik had alle tijd om dit alles samen met hem te doen.   Nu na zes maanden merk ik dat Borre geland is!   Gearriveerd en geland… je echt ergens...