Doorgaan naar hoofdcontent

Wie kent het niet….



Wie kent het niet, het zoeken naar de krenten in de pap, het denken dat het nooit meer goed komt….

Op zijn tijd denk ik dat iedereen daar wel last van heeft.

Maar dan zijn er opeens van die dagen, van die kleine momentjes, dat er hoop  is.

Hoop,ja die vond ik vandaag ook. 

En wel een heel veld met sneeuwklokjes die vrolijk stonden te bloeien… Ook de narcissen en krokussen staken hun kopjes al  boven de grond. Veel te vroeg…maar het gaf mij wel hoop! 

Hoop dat de lente er aankomt, dat we de donkere koude dagen achter ons kunnen laten..



Wandelend van de pier naar de auto kwam ik ook zomaar een schitterend anker tegen in het havengebied.



 Het anker is voor mij één van de drie onderdelen van: geloof, hoop en liefde.

 Het anker is voor mij het symbool van vastigheid en van houvast: “hoop”! 

 “Hoop” is een breed begrip, iedereen vult dat in op zijn eigen manier.

 

Maar iedereen heeft “hoop” nodig om de zonnige kant van het leven te zien. 

En om vol te houden als het wat minder makkelijk is.



 

Reacties

  1. Anoniem6 februari 2023 om 19:44

    Hoop is een ding met veertjes, dat neerstrijkt in je ziel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Willy6 februari 2023 om 21:31

    Hoop die je mag hebben, zeker als alles weer heel voorzichtig hun kopjes uitsteken boven de zwarte aarde of het groene gras uitsteken.
    Ik hoop dat je de hoop vast mag houden, terug denkend aan het anker.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Met rust, geduld en liefde

Met rust, geduld en liefde bereik je heel erg veel.  Dat leerde ik al op de KLOS, de opleiding tot kleuterleidster. Dat heb ik ook geleerd met mijn honden. Als je met rust, geduld en liefde het probleem benadert dan komt het meestal wel goed. En soms ervaar    je - als je ergens al een tijdje mee aan het stoeien bent - is opeens een overwinning.   Vandaag was daar ook zo’n voorbeeld van! Zoals ik al eens eerder aan heb gegeven in mijn blogs vindt krullenbol de trimmer helemaal niets. Het lijkt zo’n stoere bink, maar in feite is het een heel gevoelig hondje. De eerste keer bij de trimmer was hij echt een draak. Maar met liefde en geduld kwam hij er toch elke keer wel weer netjes vandaan.   De laatste keer - ruim twee maanden geleden -    was het ook een bevalling voor de trimmer: hij stond niet stil, hij was ongedurig en hij had er duidelijk geen zin in.   Vandaag was het ook weer tijd voor een beurtje. En toen ik naar de trimmer toeliep merkte ik ...
Een reactie posten
Lees meer

Schooieren

Tijdens de opleiding heeft Borre veel geleerd. Hij heeft geleerd om allerlei taken voor mij te doen maar heeft ook om zich gewoon netjes te gedragen. Mijn gedachten gaan terug naar de eerste training hier thuis vorig jaar mei. De hondenchauffeur had krullenbol gebracht en hij liep wat rond om de boel te verkennen. Een nieuwe omgeving, andere luchtjes, een nieuw mens, het was best wel spannend. Niet alleen voor hem was het spannend maar net zo voor mij! Met een kopje thee gingen we rustig zitten, en daar kwam een koekje bij. In een split second had meneer de koek van  het tafeltje gejat.. Maar zo snel als krullenbol het koekje jatte…  was Monique - de trainster-  nog  sneller om het koekje uit zijn bek te pakken🤣 Het koekje werd als oefenmateriaal gebruikt en zo leerde wij hem het schooieren af.  Ja en dan komt opeens deze actie van stichting Hulphond…. SCHOOIEREN MAG… En dat laat hij krullenbol zich geen tweede keer zeggen. Er is alleen één  groot verschil...
Een reactie posten
Lees meer

Gearriveerd en nu ook echt geland!

Nog even en dan is het een half jaar geleden dat Borre bij mij kwam wonen. Gearriveerd is één, maar echt geland is een heel ander gevoel.   Gisteren had ik een interview met een journalist van het Haarlems Dagblad . Die vroeg mij: ‘Hoe heb je deze tijd - de overgang van Kaiko naar Borre - ervaren?’ Als ik daar over nadenk kan ik zeggen: het was een heel bijzondere tijd! Op 21 juni  arriveerde Borre hier in Haarlem. Er werd gewerkt aan de band, er werd gewerkt aan opdrachten, aan het buiten lopen en het loslopen. Het was een heel pakket!   Of het aan de hond lag of aan mij, dat laat ik in het midden, maar ik heb deze wissel als heel intensief maar ook heel mooi ervaren.  Misschien was het ook wel de corona tijd die daaraan meegewerkt heeft. Ik had alle tijd om dit alles samen met hem te doen.   Nu na zes maanden merk ik dat Borre geland is!   Gearriveerd en geland… je echt ergens...
2 reacties
Lees meer