Eindelijk na een jaar was het dan zover! Borre en ik mochten Liesbeth ontmoeten.
Borre heeft de eerste 14 maanden bij haar gewoond en daar is de basis gelegd voor een carrière als stabiele hulphond.
Door Corona-beperkingen was de ontmoeting steeds vooruit geschoven, maar nu was het moment dan echt gekomen.
In een appje vroeg Liesbeth zich nog af of Borre haar nog wel zou kennen….
Mijn ervaring is dat het altijd dolle pret is als het gastgezin en “hun” pup elkaar weer zien.
We hadden afgesproken in het Amsterdamse bos.
Op het moment dat hij Liesbeth zag werd Borre helemaal gek. Als een jong lammetje sprong hij rond en hij wist niet wat hij moest doen van gekkigheid.
Het was echt een feest om te zien hoe blij hij was. Een heerlijke wandeling en bij een kopje thee natuurlijk veel verhalen uitgewisseld over hoe hij als pup was en hoe de training was verlopen was.
Prachtig om te zien was, dat hij op het terras de hand van Liesbeth zocht en tegelijkertijd kwam hij bij mij een knuffel kwam halen. Ontroerend en mooi om te zien.
Dank je wel Liesbeth, voor jouw goede zorgen voor Borre, want daardoor heb ik nu een geweldig maatje.



Reacties
Een reactie posten