Hulphond Borre

De kalender van 2022 is nog maar dun, de meeste blaadjes zijn afgescheurd. Nog een paar dagen te gaan en dan beginnen we weer aan een nieuw jaar. Het jaar 2022 laat veel herinneringen achter. Herinneringen aan kostbare momenten. We hebben genoten! Genoten van elkaar, van avonturen, van vriendschappen, van de natuur en van gekke momenten. Helaas ook verdrietige herinneringen . Mooie mensen die we los moesten laten en die we gigantisch missen, een onrustige wereld en een achteruitgaande gezondheid. Deze periode is een periode van terugblikken. Soms met een beetje heimwee naar dat wat geweest is, maar vooral met dankbaar dat er weer heel veel mooie herinneringen in onze rugzak zitten.   Het jaaroverzicht in beeld.

Met rust, geduld en liefde bereik je heel erg veel.  Dat leerde ik al op de KLOS, de opleiding tot kleuterleidster. Dat heb ik ook geleerd met mijn honden. Als je met rust, geduld en liefde het probleem benadert dan komt het meestal wel goed. En soms ervaar    je - als je ergens al een tijdje mee aan het stoeien bent - is opeens een overwinning.   Vandaag was daar ook zo’n voorbeeld van! Zoals ik al eens eerder aan heb gegeven in mijn blogs vindt krullenbol de trimmer helemaal niets. Het lijkt zo’n stoere bink, maar in feite is het een heel gevoelig hondje. De eerste keer bij de trimmer was hij echt een draak. Maar met liefde en geduld kwam hij er toch elke keer wel weer netjes vandaan.   De laatste keer - ruim twee maanden geleden -    was het ook een bevalling voor de trimmer: hij stond niet stil, hij was ongedurig en hij had er duidelijk geen zin in.   Vandaag was het ook weer tijd voor een beurtje. En toen ik naar de trimmer toeliep merkte ik ...

Tekening: Agaat Kappelle Zoals iedereen wel weet wandelen we er heel wat op los, zo ook zaterdag. Na een fijne lunch met vrienden wandelden we even door de Venneperhout en genoten van elkaars gezelschap en de mooie natuur. Borre liep heerlijk los en kwam af en toe even inchecken of we er nog waren en liep dan weer door. Op een gegeven moment kwamen we bij een heel mooi stuk, aangelegd met allemaal slootjes en een weg er omheen. Het leek wel een soort doolhof. Alleen in plaats van de heggetjes die er altijd staan waren het nu slootjes. Trip trip trip,    krullenbol liep voor ons uit, keurig over het pad. Maar …ik vond dat hij wel wat ver weg ging… En zeker met al dat water wilde ik hem even een beetje dichter bij mij houden. “Borre hieeeeer” klonk dus het commando. Normaal gesproken zou ik zijn actie met een 10 belonen:    in één rechte lijn stormde hij op mij af…. Een klein pikant detail… de rechte lijn naar mij toe was ook echt recht: dwars DOOR de sloot  🤣 ...

De afgelopen week mocht ik een weekje vertoeven op de mooie Veluwe. In een aangepaste B&B: een heerlijk aangepast huisje - één met een schitterend verhaal erachter qua opzet - was de uitvalsbasis voor veel, heel veel mooie wandelingen. Wandelingen met een verhaal! Zo begonnen we met de  jaarlijkse wandeling: de Walk4veterans. Het moment om even om stil te staan bij allen die hebben gediend voor onze vrijheid op wat voor manier dan ook en die nu de gevolgen ervaren vanuit hun werk in het verleden. Blauw, groen.. allemaal even dienstbaar. Er is al wandelend ruim € 32.000 opgehaald. Dit bedrag wordt besteed aan de opleiding van een hulphond voor een PTSS-er. En na deze wandeling ging de week verder: Een wandeling richting Boshuis Drie, daar waar we ooit als kind met onze ouders reden, op de brommer ( die Berini’s  😆 ) Een fantastisch mooi kunstwerk gemaakt van een boom, Met een oplaadpunt voor de fietsen :-) …gewoon midden in het bos. Een stilte wand...

Met dit warme weer maak ik dankbaar gebruik van de Kong.Borre vindt het heerlijk Gevuld net een “prutje ”  van Geweekte brokken met wat banaan erdoor heen, sperziebonen met geweekte brokken, of een banaan met wat geiten yoghurt. En gisteren maakten we er een paar met water meloen als ijsje. Maar….. Wist je dat de Kong oorspronkelijk een rubberen vering was van een Volkswagen bus? Er was een Duitse herder die graag knaagde aan stenen en zijn baasje is opzoek gegaan naar iets waar hij veilig op kon kauwen. Na veel soorten rubber en formaten proberen (zodat hij het kon verkopen aan mede honden baasjes) is hij tot dit exemplaar gekomen, de naam Kong komt omdat mensen het een oorplug voor King Kong noemde

  Het was vandaag weer tijd voor een bezoekje van Monique, cliëntentrainer van hulphond. Monique komt uit Drenthe en rijdt heel wat kilometers door Nederland om te kijken hoe het met de hondjes gaat. Vorige week hadden we al even contact gehad, en daarbij had ik aangegeven dat ik graag twee dingen met haar wilde oppakken vanmiddag.   Borre pakt namelijk alles op voor mij behalve als het van ijzer is en ik laat nogal eens wat vallen, ook vorken en lepels…. aangezien ik nog wel eens wat laten vallen, en vooral vorken en lepels. Ik had er al van alles aan gedaan om het makkelijker te maken. Maar het lukte mij niet.   Na een kopje thee en nog even bijgepraat te hebben begonnen we met een plan van aanpak: Eerst maar eens even ontdekken waarom hij het niet deed. Dus: ik gooi een lepel op de grond, en ja hoor …. Zonder blikken of blozen pakt meneer hem op, en geeft een keurig aan mij terug. We kijken elkaar aan en zeggen lachende: ‘Uh..reed je daarvoor 420 kilometer  🤣 ’...

Tijdens de opleiding heeft Borre veel geleerd. Hij heeft geleerd om allerlei taken voor mij te doen maar heeft ook om zich gewoon netjes te gedragen. Mijn gedachten gaan terug naar de eerste training hier thuis vorig jaar mei. De hondenchauffeur had krullenbol gebracht en hij liep wat rond om de boel te verkennen. Een nieuwe omgeving, andere luchtjes, een nieuw mens, het was best wel spannend. Niet alleen voor hem was het spannend maar net zo voor mij! Met een kopje thee gingen we rustig zitten, en daar kwam een koekje bij. In een split second had meneer de koek van  het tafeltje gejat.. Maar zo snel als krullenbol het koekje jatte…  was Monique - de trainster-  nog  sneller om het koekje uit zijn bek te pakken🤣 Het koekje werd als oefenmateriaal gebruikt en zo leerde wij hem het schooieren af.  Ja en dan komt opeens deze actie van stichting Hulphond…. SCHOOIEREN MAG… En dat laat hij krullenbol zich geen tweede keer zeggen. Er is alleen één  groot verschil...

. Meerdere malen werd deze dag uitgesteld door de corona maar vandaag was het dan zover en kon deze dag voor cliënten en gastgezinnen eindelijk doorgaan  En heel eerlijk gezegd vond ik het best spannend. Het was de eerste keer dat ik met krullenbol naar een groot evenement ging. Een plek waar ook veel andere honden waren en heel veel mensen. Hoe gaat hij dat doen…?  Hij is een gevoelig hondje…. Hij heeft nog weinig meegekregen van dit alles…. Heel veel vragen. Maar gewapend met veel lekkere brokjes, water en een kleedje vertrokken we naar Nijkerk. Toen we op de parkeerplaats gearriveerd waren en ik de rolstoel aan het uitladen was zag ik in mijn ooghoeken dat Liesbeth , het gastgezin van Borre, achter de auto stond. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat hij de auto uit zou springen zonder dat hij daarvoor nog het commando had gehad. Daarin werden we positief verrast. Hij bleef keurig zitten, kwispelend en wel :-) Maar hij deed het toch maar.! Toen hij uiteindelijk uit de aut...

Eindelijk na een jaar was het dan zover! Borre en ik mochten Liesbeth ontmoeten. Borre heeft de eerste 14 maanden bij haar gewoond en daar is de basis gelegd voor een carrière als stabiele hulphond. Door Corona-beperkingen was de ontmoeting steeds vooruit geschoven,  maar nu was het moment dan echt gekomen.   In een appje vroeg Liesbeth zich nog af of Borre haar nog wel zou kennen…. Mijn ervaring is dat het altijd dolle pret is als het gastgezin en “hun” pup elkaar weer zien. We hadden afgesproken in het Amsterdamse bos.   Op het moment dat hij Liesbeth zag werd Borre helemaal gek. Als een jong lammetje sprong hij rond en hij wist niet wat hij moest doen van gekkigheid. Het was echt een feest om te zien hoe blij hij was. Een heerlijke wandeling en bij een kopje thee natuurlijk veel verhalen uitgewisseld over hoe hij als pup was en hoe de training was verlopen was.   Prachtig om te zien was, dat hij op het terras de hand van Liesbeth zocht en tegelijkertijd kwam hij b...

 Zaten we in de auto op een parkeerplaats…en  ging mijn vrouwtje opeens over mij vertellen : Luister via onderstaande link. Interview Radio 5  

  Dit was het laatste weekend dat de honden los mochten in de duinen van Katwijk. Nu is het duingebied weer het terrein voor de broedende vogels en ander wild. Wat hebben we genoten deze winter van de mooie wandelingen in alle weersomstandigheden. In het begin was het wandelen daar ook best heel spannend. Loslopen in het duingebied, was iets wat toch wel bijna onmogelijk leek. Dat werd al verteld bij het matchbezoek. Vele wandelingen heeft hij gewoon lekker aan de lijn met mij mee gehobbeld. Omdat er op andere plekken al hard getraind was op los lopen en dat goed ging, hebben we dit ook op het grote veld in de duinen voorzichtig steeds verder uitgebreid. Eerst aan de lange lijn en zo langzaam hele kleine stukjes los. Het was zo mooi om te zien dat dat steeds beter ging! Borre genoot ervan, maar ik ook! Ondine hielp mij met wat oefeningen, o.a. heen en weer lopen en verstoppen. We zagen de vooruitgang. Het vertrouwen groeide.  De krullenbol houdt me zo goed in de gaten!!!! Vand...

 Mijn voorganger heeft diverse televisie optredens en andere grote activiteit te mogen doen. Maar ik ben ook al een heel klein beetje beroemd hoor!  Dit mooie filmpje maakte Jacqueline Nieuwenhuijs van mij voor de amateur filmclub IJmond

Zoals ik al in een eerdere blog heb aangegeven, helpt Borre ook met alarm slaan. Hij heeft geleerd om op het commando ALARM zijn neus op de alarmknop te duwen. Sinds een paar weken komt hij ‘s nachts als de beademingsmachine alarmeert ook meteen naar mijn bed.  Hij springt met zijn voorpoten op bed. Als ik het masker weer even goed doe is het probleem opgelost maar Borre vindt dat ik gewoon ECHT wakker moet worden. Ondanks dat ik hem dan wel achter het behang kan plakken, beloon ik hem uitbundig omdat het toch wel handig is als het wel echt nodig zou zijn.   Blijkbaar sliep ik die bewuste nacht gewoon door, ondanks zijn toch wel duidelijke actie om mij wakker te maken. Ik had wel even willen zien wat er allemaal door dat  hoofd heen is gegaan op dat moment. Maar vertrouwen deed hij het duidelijk niet! Op eigen initiatief heeft hij de knop - waarmee we hulp van buitenaf kunnen oproepen - ingeduwd  🤣   Gelukkig is het een alarm met geluid en kon ik het heel snel ...

Het was gisteren precies een jaar geleden dat het gastgezin - Liesbeth Huvers en haar gezinsleden - afscheid  namen van hun Borre. Het kleine dotje wol groeide uit  tot een slimme reuzenkrullenbol. Met veel liefde, geduld en ongetwijfeld af en toe ook de neiging om hem achter het behang te plakken werd hij voorbereid op de opleiding tot hulphond. En toen was het moment daar dat ze afscheid namen en hij door de trainer van hulphond werd opgehaald. Een moment met een lach van voldoening, maar ook een traan! Want wat is het lastig om afscheid te nemen van zo’n hondje waar je heel veel van bent gaan houden. Borre ging terug naar Herpen waar hij de rest van zijn opleiding heeft volbracht en de basis leerde wat hij hier moest doen. Steeds weer ben ik dankbaar voor de gastgezinnen die vrijwillig hun tijd en energie steken in de opleiding. Ik ben mij heel goed bewust dat ik een pup niet zelf zou kunnen opleiden.   Dat is ook de reden waarom ik bewust gekozen heb voor een Hul...